Monday, August 13, 2007






ဧရာ၀တီျမစ္ ေရမႀကီးခင္က ႐ိုက္ထားတဲ့ ပံုေလးေတြပါ...။ ပံုႀကီးၾကည့္ခ်င္ရင္ Click လိုက္ပါ...။


ကိုေနႀကီး

Monday, July 30, 2007

စာေရးဆရာႀကီး ဘဘဦးသုခ ရဲ႕ သုခ၀တၳဳတိုမ်ား ထဲမွ ``တန္ေဆာင္မုန္းလ ပေယာဂ´´ ၀တၳဳကို ခံစားရေအာင္တင္ေပးထားပါတယ္...။ ဖတ္ၾကည့္ၾကပါဦး....။

Thursday, July 26, 2007





Click လိုက္ပါ ပံုေတြအမ်ားႀကီး ႐ိွေသးတယ္...။

Friday, July 20, 2007


အာဇာနည္ေန႔ဟာ လြတ္လပ္ေရးကို ျမတ္ႏိုးသူတိုင္း မေမ့အပ္တဲ့ ေန႔ထူး ေန႔ျမတ္ ျဖစ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ ရင္ထဲက ခံစားခ်က္ေတြကို မဖြဲ႕ဆို ထုတ္မျပႏိုင္ေပမဲ့ တစ္ပါးသူ ေရးသားထားတာကို ဗဟုသုတရေအာင္ တင္ျပလိုက္ရပါတယ္။
ဖတ္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ Click လိုက္ပါ…။


Monday, July 16, 2007



Friday, July 6, 2007




ကၽြန္ေတာ္ ကိုသခင္ႀကီး တို႔နဲ႔ ေလွ်ာက္႐ိုက္တုန္းက ဟာေလးေတြပါ...။ ေ၀ဖန္ၿပီး ခံစားရေအာင္ပါ...။
ပံုႀကီးေတြၾကည့္ခ်င္ရင္ Click လိုက္ပါ...။

Sunday, July 1, 2007

  • မန္းအပူ လွမ္းမယူႏိုင္ေသာေၾကာင့္
  • နန္းတမူ ယပ္ကူရတယ္
  • ေခၽြးထြက္လို႔ေမာ….။

  • ေတာင္ေလရယ္ ေျမာက္ေလႏွင့္ေရာပါလို႔
  • ေလ႐ူးရယ္ ေထြအထူးေႏွာ့ျဖင့္
  • အိုက္လိုက္တာေျပာ….။

  • စိန္ေရာင္ႏွယ္ လွ်ပ္ပါလို႔
  • စိုေခၽြးရယ္ ေက်ာတစ္ေလွ်ာက္စီးလာတယ္
  • ခြဲထုတ္တယ္ ကိုယ့္ေက်ာေပၚ မွဲ႔ဒဏ္ရာက
  • စပ္လိုက္တာေနာ္….။

Wednesday, June 27, 2007

ကၽြန္ေတာ့္ ေက်ာကမွဲ႔ခြဲဖို႔ ေဆးခန္းကို ( ၅ ) နာရီခြဲေလာက္ အိမ္က ထြက္ခဲ့ပါတယ္…။ ကၽြန္ေတာ္က လူနာလုပ္မဲ့သူဆိုေတာ့ ကားကို အေမကပဲေမာင္းလာခဲ့ပါတယ္…။ ေနာက္ခန္းမွာ ကၽြန္ေတာ့္ အစ္မ အလုပ္သင္ဆရာ၀န္မႀကီး ပါလာပါတယ္…။ ( ၆ ) နာရီမတ္တင္းေလာက္ ေဆးခန္းကို ေရာက္သြားပါတယ္…။ မေန႔က ( ၅ ) နာရီအေရာက္လာဖို႔ ခ်ိန္းထားတာပါ…။ ထင္တဲ့အတိုင္ပဲ ကၽြန္ေတာ့္ကို ခြဲစိတ္မဲ့ ဆရာ၀န္မႀကီး မေရာက္ေသးပါဘူး…။ ႀကိဳဆိုေရးေကာင္တာက ေကာင္မေလးေတြက ဆရာမႀကီး ေဆး႐ံုမွာ အေရးေပၚ ခြဲစိတ္ခန္း၀င္ေနလို႔ မလာႏိုင္ေသးဘူး ေျပာပါတယ္…။ ကၽြန္ေတာ့ေရွ႕မွာလည္းခြဲဖို႔ တစ္ေယာက္ ခ်ိန္းထားတာရိွေသးတယ္…။ ဒါ့ေၾကာင့္ အဲ့ဒီတစ္ေယာက္ခြဲေနမွ ကၽြန္ေတာ့္ကို ဖုန္းဆက္ေခၚဖို႔ ေျပာၿပီး အိမ္ကို ျပန္လာခဲ့ပါတယ္…။

အိမ္ေရာက္ၿပီးခဏေနေတာ့ ရွမ္းျပည္က အမ်ိဳးေတြ ေရာက္လာတယ္…။ ကၽြန္ေတာ့္ အေမရဲ႕ တစ္၀မ္းကြဲေမာင္ေလးပါ…။ သူ႔မိန္းမ အသည္းအသန္ ျဖစ္လို႔ ရွမ္းျပည္ကေန ခရီးျပင္းႏွင္လာတာပါ…။ ဒါနဲ႔ သူတို႔ကိစၥေတြကို အျမန္လိုက္လုပ္ေပးရတယ္…။ ေနာက္အေမပဲ ကားေမာင္းၿပီး အထူးကု ဆရာ၀န္ႀကီးတစ္ေယာက္ ဆီကို လိုက္ပို႔ၿပီး နန္းေတာ္ေဆး႐ံုကို တင္လိုက္ပါတယ္…။ အဲ့ဒီ အခ်ိန္မွာ နာရီက ( ရ ) နာရီခြဲေလာက္ရိွၿပီ…။ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေဆးခန္းက ခုခ်ိန္ထိ ဖုန္းမဆက္ေသးဘူး…။

( ၈ ) နာရီေက်ာ္ခါစေလာက္မွာ ေဆးခန္းက ဖုန္းဆက္တယ္…။ ဆရာမႀကီးေရာက္ၿပီတဲ့…။ ဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔လည္း အေမ့ဆီကို ဖုန္းဆက္ေခၚရတယ္…။ အေမေရာက္ေတာ့ ကားေပၚ ကတိုက္က႐ိုက္ တက္ၿပီး ေဆးခန္းကို ေျပးရပါတယ္…။ ေဆးခန္းေရာက္ေတာ့ ထံုေဆးေပးရင္ဘာျဖစ္တယ္…၊ ေမ့ေဆးေပးရင္ဘာျဖစ္တယ္…၊ သေဘာတူပါတယ္…၊ လက္ခံပါတယ္…၊ စတာေတြေရးထားတဲ့ စာရြက္ေပၚမွာ လက္မွတ္ထိုးရပါတယ္…။ ေကာင္တာတစ္ခုက (၈၀၀၀၀) ေလာက္စရံတင္ေပးခဲ့ပါတဲ့…။ လိုတာပိုတာ ၿပီးမွျပန္ရွင္းေပးမယ္တဲ့…။ ၿပီးေတာ့ ေကာင္ေလးတစ္ေရာက္က ခြဲခန္းကို လိုက္ပို႔ပါတယ္…။ အဲ့ဒီေကာင္ေလး ကိုယ္နံ႔ကလည္း ခ်ဥ္ေစာ္၊ ခ်ဴးေစာ္ နံလိုက္တာဗ်ာလြန္ေရာ…။ ခပ္ခြာခြာေလးလိုက္ရတယ္…။ ဒီလိုနဲ႔တက္သြားတာ ၃ ထပ္အထိဗ်ာ…။ လူကို ေညာင္းေရာ…။ စဥ္းစားမိတယ္ မခြဲခင္ တက္တာေတာင္ ေတာ္ေတာ္ေညာင္းတာ ခြဲၿပီးရင္ မလြယ္ဘူးလို႔…။

ခြဲခန္းေရွ႕ေရာက္ေတာ့ တန္းယားေလးေပၚမွာ ခဏထိုင္ခိုင္းထားတယ္ဗ်…။ ကၽြန္ေတာ့္ေရွ႕ ခြဲေနတဲ့ ကေလးမေလးက မၿပီးေသးဘူးဗ်…။ ခဏေနေတာ့ ခြဲခန္းထဲက အစိမ္း ၀မ္းဆက္၀တ္ထားတဲ့ လူတစ္ေယာက္ထြက္လာတယ္ဗ်…။ ကၽြန္ေတာ့္ကို အကၤ်ီခၽြတ္ခိုင္းၿပီး အျဖဴေရာင္ လက္ရွည္ ႀကီး၀တ္ခိုင္းတယ္ဗ်…။ အဲ့လူႀကီးကို အေမက ပူလိုက္တာ ေခၽြးေတြခ်ည္းပဲလို႔ ေျပာလိုက္ေတာ့ အခန္းထဲကပန္ကာယူၿပီး လာဖြင့္ေပးတယ္ဗ်…။ ခဏေနေတာ့ ေရွ႕လူထြက္လာတယ္…။ ဆရာမတစ္ေယာက္က ကၽြန္႔ေတာ့္ကို ပုဆိုးခၽြတ္ခိုင္းတယ္ဗ်…။ ကၽြန္ေတာ္ ခၽြတ္ၿပီးေတာ့ ခဏေနဦး ဆိုၿပီး ျပန္၀င္သြားတယ္…။ အေမနဲ႔ ကၽြန္႔ေတာ့္ အစ္မကေတာ့ ရယ္ေနတယ္…။ ကၽြန္ေတာ့္ကို ၾကည့္ၿပီး ဟာသေပါ့ေလ…။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ဖင္မေပၚေအာင္ ေနာက္ကေန စုကိုင္ထားရတယ္ဗ်…။ ေနာက္ကြဲ ႀကီးကိုဗ်…။

ကၽြန္ေတာ္ခြဲခန္းထဲေရာက္ေတာ့ ပလက္လွန္ၿပီး အရင္အိပ္ခိုင္းတယ္ဗ်…။ ေအးစက္ၿပီး မီးေတြ အရမ္းလင္းေနတဲ့ အခန္းထဲမွာ ၁၀ မိနစ္ေလာက္ ဒီအတိုင္ေနေနရတယ္…။ ခဏေနေတာ့ ခြဲမယ့္ဆရာ၀န္မႀကီး ၀င္လာၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ကို ေမွာက္အိပ္ခိုင္းတယ္…။ ဖင္ေပၚမွာေတာင္ ေၾကာက္သြားတယ္…ဟီး။ အတြင္းခံေလးပါလို႔ ေတာ္ေသးတယ္…။ ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ ေအာက္ပိုင္ကို ေစာင္ေလးခ်ံဳေပးတယ္…။ တစ္ကိုယ္လံုးကိုလည္း အ၀တ္အျဖဴေတြ လိုက္အုပ္တယ္ဗ်…။ ေခါင္းပါခ်ံဳလိုက္ေသးဗ်…။ ကၽြန္ေတာ္က ေမးေအာက္လက္ကေလးခုၿပီး ေမွာက္လ်က္ကေလးေပါ့…။ ဆရာမႀကီးက ထံုေဆးေလးထိုးမယ္ေနာ္လို႔ ေျပာတယ္…။ ၿပီးေတာ့ ထိုးလိုက္တယ္…။ ဆစ္ကနည္း ေဆးေတြ ထိုးသြင္းေနတာကို သိလိုက္တယ္…။ ခဏေနေတာ့ မသိေတာ့ဘူး…။ ထံုေဆး ဘယ္ႏွစ္ခ်က္ထိုးမွန္းေတာင္ မသိလိုက္ဘူး…။ ဆရာမႀကီးက လက္ေထာက္ဆရာ၀န္ေတြနဲ႔ သူနာျပဳေတြကို ဆူလိုက္တာဗ်ာ…။ ကၽြန္ေတာ္ေတာင္လန္႔တယ္…။ အလုပ္လုပ္တာ ဗရမ္းဗတာနဲ႔တဲ့… ဒါေၾကာင့္ရွင္တို႔နဲ႔ တြဲမလုပ္ခ်င္တာတဲ့…။ ကၽြန္မက အလုပ္လုပ္ရင္ တိတိက်က်လုပ္တာ ရွင္တို႔နဲ႔မတူးဘူး…။ ဒီကတ္ေက်းနဲ႔ ဘယ္ရမလဲ ဒီေလာက္မာတဲ့အသားကိုတဲ့…။ ၿပီးေတာ့ တ႐ႈဳး႐ႈဳး တရွဲရွဲနဲ႔ ဘာေတြလုပ္ေနမွန္းမသိဘူး…။ ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ထဲမွာေတာ့ ေလဂေဟေဆာ္တဲ့ ေဂါက္ႀကီးနဲ႔ ေဆာ္ေနၿပီေတာင္ထင္တယ္…။ သူတို႔ဘာေတြလုပ္ေနလဲဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ အကုန္နီးပါးသိတယ္ထင္တာပဲ…။ တစ္ခါတစ္ေလ တရႊပ္ရႊပ္နဲ႔ ျဖတ္တယ္…။ ေက်ာေပၚကို ပူခနဲျဖစ္သြားတယ္ ေသြးေတြထင္တာပဲ…။ ၿပီးေတာ့ ေအးသြားတယ္… အရက္ပ်ံေတြထင္တယ္…။ ၿပီးေတာ့ ထြက္ေနတဲ့ ေသြးေတြကို စုပ္တယ္…။ လုပ္ေနသမွ်ေတာက္ေလွ်ာက္ ဆရာမႀကီးကဆူေနတာပဲ…။ ေတာ္ၾကာအကူေတြစိတ္တိုၿပီး ကၽြန္ေတာ့ကို ခြဲခန္းထဲကဟာေတြနဲ႔ ေကာက္ထိုးမွာေတာင္ စိုးရိမ္မိတယ္…။ ပလာစတာကေသးတယ္… ႀကီးတာယူခဲ့.. ယူပဲယူခိုင္းတာ မေဖာက္ခိုင္းေသးဘူး…။ အစ္မနဲ႔ အလုပ္လုပ္ရင္ တိတိက်က်လုပ္… အရင္လုပ္သြားတဲ့လူေတြကို ေမးၾကည့္…။ ရွင္တို႔က လုပ္ပံုလည္းမဟုတ္ဘူး ဗရမ္းဗတာနဲ႔ ဆူေတာ့လည္း မႀကိဳက္ဘူး…။ အကူေတြကလည္း တကယ္အသံုးမက်ဘူး နဲ႔တူပါတယ္…။ ၿပီးေတာ့ ခ်ဳံေပးထားတာေတြကို လိုက္ျဖတ္ေပးတယ္…။ ၿပီးၿပီတဲ့ ေျဖးေျဖးဆင္းတဲ့…။ ကို….. ကူလိုက္ေလ..။ အဲ့ဒီဆရာက မူးလားတဲ့ကၽြန္ေတာ့ကို ေမးတယ္…။ ဆရာမက ဒီခႏာၱကို္ယ္ႀကီး မူးမလားတဲ့ေျပာေသးတယ္…။ ခြဲခန္း၀တ္စံုကို ေနာက္ကေနစုကိုင္ၿပီး ထြက္တာေတာ့ အေမနဲ႔အစ္မက အျပင္မွာ ေစာင့္ေနတယ္…။

၀တ္စံုလဲၿပီး ေအာက္ဆင္းလာၾကတယ္…။ အေမနဲ႔အစ္မက လမ္းမွားေနေသးတယ္…။ ကၽြန္ေတာ္မွတ္မိလို႔ ႀကိဳဆိုေရးေကာင္တာကို ျပန္ေရာက္လာတယ္…။ ၿပီးေတာ့ ထိုင္ေစာင့္ေနရတယ္ဗ်…။ ကၽြန္ေတာ္က ေကာင္တာနား အေမနဲ႔အတူ သြားထိုင္ၿပီး ဘာေစာင့္ေနတာလဲေမးေတာ့ ေငြရွင္းဖို႔ေစာင့္ေနတာတဲ့…။ ေရွ႕မွာ ကၽြန္ေတာ့္ မွဲ႔ကို ေဖာ္မလင္စိမ္ထားတာေတြ႕ ရတယ္ဗ်…။ ခြဲထုတ္လိုက္တာ လက္သန္းအဖ်ား တစ္ဆစ္စာေလာက္ရိွတယ္…။

ေစာင့္ေနရတာဗ်ာ ၿပီးကိုမၿပီးႏိုင္ဘူး…။ ပိုက္ဆံရွင္းေပးဖို႔ကို သူတို႔ေဘာက္ခ်ာေရးေနတာကို လည္ထြက္ေနတယ္…။ အေမကလည္း ေညာင္ေရႊကအမ်ိဳးေတြဆီကို သြားခ်င္လွၿပီ…။ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း နားခ်င္လွၿပီ…။ သူတို႔ကလည္း ေဘာက္ခ်ာကို ၿပီးေအာင္မေရးႏိုင္ဘူး သူတို႔ဆရာကို ေစာင့္ေနရေသးတယ္ဆိုလား ေစ်းႏႈန္းတစ္ခုကို သူတို႔ဆရာေရာက္လာမွ သိရမွာဆိုလားမသိပါဘူးဗ်ာ… စိတ္ေလတယ္…။ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း စိတ္ကတိုေနၿပီဆိုေတာ့ အဲ့ဒီဆရာ ေလျဖတ္ေသသြားရင္ေကာ ကၽြန္ေတာ္တို႔က ဒီအတိုင္းေစာင့္ေနရမွာလား လို႔မၾကားတၾကားဆဲလိုက္တယ္…။ သူတို႔ကလည္း မၾကားခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ေနတယ္…။ ေရးေနရင္းကေန ဆရာ၀န္မႀကီးကို လိုက္ပို႔ရဦးမယ္ဆိုၿပီး ကားေနာက္ခန္းကေန တက္လိုက္သြားတယ္ဗ်ာ…။ တစ္ျခားလူကိုလည္း မလႊဲခဲ့ဘူး…။ စိတ္တိုလိုက္တာ လြန္ေရာဗ်ာ…။ ေတာ္ေတာ္ ေ-- ာက္သံုးမက်တဲ့ အထူးကုေဆးခန္းဗ်ာ…။ ပိုက္ဆံက်ေတာ့ နင့္ေနေအာင္ယူတယ္ဗ်…။ ေနာက္… အဲ့ဒီေကာင္မေလး ျပန္ေရာက္လာ… ေဘာက္ခ်ာဆက္ေရးသလိုလို… သူ႔ဆရာဆီဖုန္းဆက္သလိုလို ေယာင္ခ်ာခ်ာလုပ္ေနတယ္…။

ေတာ္ေတာ္ၾကာမွ ဆရာဆိုတဲ့သူက ႏႈတ္ခမ္းေမႊးႀကီး တကားကားနဲ႔ အျပင္ကေနျပန္ ေရာက္လာတယ္…။ သူလည္းကေယာင္ ေစ်းႏႈန္းမသိလို႔ ဟိုစာအုပ္လွန္သလို၊ ဒီစာအုပ္လွန္သလိုနဲ႔ ၿပီးမွေတြ႕သြားၿပီး ေဘာက္ခ်ာကိစၥၿပီးသြားပါတယ္…။ ေဆးဖိုးဘာညာနဲ႔ ေနာက္ထပ္ ( ၆၀၀၀ ) ေလာက္ထပ္ေပးရပါတယ္…။ မိုးရြာလာလို႔ ကားဆီကို လူနာေရာ လူနာအေမနဲ႔ အမေရာ ေျပးရပါေသးတယ္…။ ( ၉ ) နာရီခြဲေက်ာ္ေလာက္မွ အိမ္ကိုျပန္ေရာက္တယ္…။ ကၽြန္ေတာ့္အစ္မက ေျပာတယ္ (တစ္ခါဆက္ဆံ ဆယ္ခါလန္တဲ့) မွတ္သားေလာက္ပါတယ္…။

စာရွည္ေနၿပီ ေဘာ္းဒါေတြလည္း ဖတ္ရာတာပ်င္းေနေလာက္ၿပီ…။ ေတာ္ပါၿပီ ဒါေတာင္ ခ်ဳပ္႐ိုးေျဖတဲ့ေန႔ ဆရာ၀န္မႀကီးကလည္း ခရီးသြား ေဆးခန္းကလည္း ေ--ာက္ သုံးမက်တာေတြျဖစ္ေသးတယ္ဗ်…။

Thursday, June 21, 2007

(၂၁-၆-၂၀၀၇) တနလၤာေန႔ ။ ။ ဒီေန႔ ကၽြန္ေတာ့္ေက်ာမွာ ေမြးကတည္းကပါလာတဲ့ မွဲ႔ တစ္လံုးကို ခြဲထုတ္ပါမယ္...။ အစကေတာ့ ကၽြနေတာ့ မွဲ႔ေလးကို ႏွေမ်ာေနေသတယ္..။ မွဲ႔စလြယ္ဘာညာဆိုၿပီး ဂုဏ္ယူခဲ့ေသးတာကိုး....။ ဒါေပမဲ့ အိမ္က တိုက္တြန္းလြန္းလို႔ ခြဲထုတ္ဖို႔ လက္ခံလိုက္တာပါ.....။ တစ္ပတ္ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ေတာ့ Blog နဲ႔ ေ၀းေနရဦးမယ္ထင္တယ္...။ ပူပူေလာင္ေလာင္ ရာသီဥတုႀကီးထဲမွာ.... ၀ဋ္ခံရဦးမွာေပါ့...။ ဒါကၽြန္ေတာ့္ ခႏၱာကိုယ္ေပၚမွာ ပထမဦးဆံုး ခြဲစိတ္ျခင္းပါပဲ....။ အနာက်က္လို႔ သက္သာလာရင္ Blog ေပၚျပန္လာခဲ့ပါမယ္...။

Wednesday, June 20, 2007

Moon & Star

Tuesday, June 19, 2007



ပုံေတြရိွေသးတယ္ေနာ္... ၾကည့္ခ်င္ေသးရင္ Click လိုက္ပါ.....။

Saturday, June 16, 2007

မိုးေတြရြာရင္.... ကၽြန္ေတာ့္ DT ေလးနဲ႔ ေလွ်ာက္သြားခ်င္ပါတယ္...။ မိုးစက္ေတြ ကၽြန္ေတာ့္ ကိုယ္ေပၚကို ခုန္ေပါက္ဆင္းလာရင္ ကၽြန္ေတာ္ေပ်ာ္တယ္.....။ တစ္ကိုယ္လံုးရႊဲရႊဲစိုၿပီး ႏႈတ္ခမ္းေတြ ျပာလာမွအိမ္ျပန္တယ္....။ စိတ္ပူစြာ ေစာင့္ေနတာေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ အေမေပါ့....။

မိုးေတြရြာရင္.... ကၽြန္ေတာ့္ အိပ္ခန္း ျပတင္းေပါက္ေလးမွာ ထိုင္ရင္း မိုးစက္ေတြကို ေငးၾကည့္တယ္...။ ဘာကိုမွန္းမသိဘူး ထိုင္လြမ္းတယ္...။

မိုးေတြရြာရင္.... ကၽြန္ေတာ္ မိုးေရခ်ိဳးတယ္...။ ၿပီးရင္ ခုတင္ေပၚမွာ ဖက္လံုးေလးခြၿပီး စာအုပ္ဖတ္တယ္...။

အခု မိုးေတြရြာရင္.... ကၽြန္ေတာ့္ Hummer ကားႀကီးနဲ႔ အျပင္ထြက္တယ္...။ D200 ကင္မရာႀကီးန႔ဲ ဓာတ္ပံုေတြေလွ်ာက္ ႐ိုက္တယ္...။ ကိုသခင္ႀကီး ကို သြားႏႈိးတယ္... (ဓာတ္ပံု ႐ိုက္သင္ခိုင္းမလို႔ပါ...) ။

မိုးေတြရြာရင္.... မန္းေလးမွာ ဒီလိုျဖစ္တယ္...။ ဓာတ္ပံုၾကည့္ပါ...။














ဓာတ္ပုံေတြက မ်ားလြန္းေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ Blog ေလးမွာဆိုးလို႔ အသစ္တစ္ခုဖြင့္ၿပီး တင္လိုက္ပါတယ္....။ ဓာတ္ပုံအႀကီး ေတြကို ေသခ်ာၾကည့္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ေတာ့ ဒီမွာ Click လိုက္ပါ.....။



Wednesday, May 30, 2007

၃၀-၅-၂၀၀၇.... မနက္ ၇ နာရီခြဲခန္႔.... ကၽြန္ေတာ္ ေျမာက္ဘက္က်ဳံးေဘး၊ သုဓမာဇရပ္ နား ေရာက္ေတာ့ ဒီကားႀကီး လွဲအိပ္ေနတာေတြ႕တာပဲ....။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဆိုင္ကယ္ေပၚကေန အျမန္ဆင္း ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ့ရဲ႕အသစ္ခ်ပ္ခၽြတ္ Nikon-D200 (ေၾကာ္ျငာေလးပါ) ကင္မရာေလးကို ထုတ္ၿပီး ႐ိုက္တာေပါ့....။ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာပဲ ကၽြန္ေတာ့ကို ေမာ္ေတာ္ပီကယ္တစ္ေယာက္က ဘာျဖစ္လို႔လဲ ဆိုၿပီး အစီအေငၚမတည့္တဲ့ ေမးခြန္းႀကီး လာေမးတယ္...။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ သူကအရင္ေရာက္ေနၿပီး ေမးေတာင္ေမးၿပီးၿပီ ထင္တာပဲ...။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဘယ္ရမလဲ ကၽြန္ေတာ္က Blogger သတင္းေထာက္တစ္ေရာက္ပါ လို႔ေျပာလိုက္တာေပါ့...။ အဲ့ေတာ့ သူက ဟုတ္ကဲ့ခင္ဗ် ဆိုၿပီး ကားဆရာကို ဘာေတြသြားေမးလဲမသိပါဘူး...။ ကၽြန္ေတာ္လည္း စိတ္ႀကိဳက္ ႐ိုက္ၿပီး ျပန္ထြက္လာတာေပါ့...။ ဘာမွေတာ့ ေမးခဲ့ရဘူး....။






Tuesday, May 29, 2007






ဂုဏ္ယူပါတယ္ မန္ယူ....